Berekening van de verblindingsgraad
De mate van hinderlijke verblinding kan voor installaties binnenshuis worden geschat door een berekening van de verblindingsgraad via de UGR-methode.
De eisen aan verblindingsgraad in EN 12464-1 gelden voor de hoogste gemiddelde waarde voor de verlichting. De UGR-methode (Unified Glare Rating) wordt beschreven in CIE-publicatie nr. 117-1995.
De UGR-verblindingsgraad voor hinderlijke verblinding wordt uitgedrukt met een schaalverdeling die in de praktijk van 13 tot 28 loopt, waarbij de grootste verblindingsgraad voor de sterkste verblinding staat. Het kleinst merkbare verschil in verblindingsgraad is 3.
Om te controleren of bij een bepaalde verlichtingsinstallatie aan de gemiddelde verblindingsgraad in de standaardtabellen is voldaan, moet de verblindingsgraad worden berekend volgens de zgn. tabelmethode (methode wordt beschreven in CIE-publicatie nr. 117-1995). Deze methode gaat er echter wel vanuit dat het armatuur symmetrisch in de ruimte is geplaatst en dwars op en langs het armatuur een symmetrische lichtverdeling kent.
Aangezien alle vastgestelde grenswaarden zijn gebaseerd op de UGR-tabelmethode, kunnen geen andere methoden worden toegepast, zoals individuele waarnemerspunten volgens de formulemethode. Om het gebruik van de tabelmethode te maximaliseren, is er nu een nieuwe bijlage A in de norm, die de aanbevolen methoden beschrijft, wanneer er afwijkingen zijn van de specifieke omstandigheden. Bijvoorbeeld onregelmatige plaatsing van armaturen, meerdere armatuurtypes, verschillend gevormde ruimtes.
De fabrikanten van armaturen moeten de basis/tabelgegevens beschikbaar stellen als onderdeel van de fotometrische data van het armatuur, zodat de verblindingsgraad van de verlichtingsinstallatie eenvoudig kan worden gecontroleerd.